Frans Voeten, fokker van Imerald van't Voorhof, fokker sinds 65 jaar

Afbeelding
Imerald VAN T VOORHOF

Frans Voeten, 87 jaar wordt hij binnenkort, maar als hij spreekt over zijn paarden en zijn fokkerij klinkt hij als een jonge enthousiaste knaap met heel veel passie voor zijn paarden. 

 

Uiteraard begint zijn verhaal bij Imerald van't Voorhof, de nakomeling van Emerald van 't Ruytershof uit de merrie Falle-rina van't Voorhof (v. Bacardi Orange de Muze). Hij won afgelopen weekend de CSI4* Grand Prix van Wellington onder het zadel van Paul O'Shea.
Vorig jaar wonnen zij de New York CSI3* GP en behaalden ze zilver in de CSI4* Gp van Mill Spring.
Eerder behaalden ze ook al verschillende keren GP goud in Calgary en Lexington.

 

Een knap parcours dus dat Frans op de voet volgt:

"Ter plaatse gaan kijken is natuurlijk wat moeilijk in Amerika, maar ik volg het wel steeds online. Zelf hebben we geen kinderen, maar de kinderen van hier tegenover die ondertussen ook al volwassen zijn, helpen ons goed en komen mij steeds alle filmpjes laten zien. Ik geniet ervan om alles nog zo te kunnen volgen.

 

Dat Imerald een goed paard was, dat wist ik meteen. Ik heb hem verkocht als 3.5 jarige en het was werkelijk een heel mooi en een heel goed paard. Later is hij dan verkocht naar Amerika.

 

In totaal hebben we wel 100 veulens gefokt volgens mij. 
Sinds ons huwelijk hebben we elk jaar minstens 1 veulen gefokt, nooit hebben we een jaar overgeslagen.
Soms fokten we al eens 4 of 5 veulentjes, maar nooit meer.

Hoe het dat komt dat we in totaal 100 veulens hebben? We doen dit al 65 jaar!

Ondertussen word ik dit jaar 87, maar vorig jaar had ik nog 2 veulentjes en dit jaar eentje. Ik verwacht een veulentje van de merrie Petronelle Van 't Voorhof (Kiekeboe x Fantomas de Muze). Zij is via de merrie Odelle ook nog verwant aan Imerald. 
Vorig jaar had ze een veulen van Talifax van 't Roth. Een heel mooi veulen, groot en goed gespierd ook. Ik heb haar dan meteen terug laten dekken.

Ik doe alles nog zelf, ook de bevallingen. Dat kan ik nog goed hoor!


Vroeger hadden we een tiental veulentjes en jonge paarden in de wei lopen. Meestal verkochten we ze als ze 2à3 jaar oud waren, maar soms ook als veulen.

Eigenlijk zijn wij begonnen met aangespannen rijden en met deze merries zijn we beginnen fokken in combinatie met volbloed.
Vroeger gingen we vaak naar de prijskampen van BWP, maar tegenwoordig moeten we wat rekening houden met de gezondheid en doen we het niet meer. 

 

Gelukkig komen de klanten zo naar mij. Ze weten dat hier goede paarden geboren worden die in de prijzen lopen. Daarvoor heb ik geen internet of veiling nodig.